Custom Search

วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

10 เรื่อง ที่เด็กออทิสติกอย่างให้คุณรู้

โดย     เอลเลน   นอทบอมห์
เรียบเรียงจากบทความ   Ten Things Every Child With Autism Wishes You Knew  โดย Ellen Notbohm 2005                                   


                                                                บางวัน...สิ่งที่อาจทำนายได้...คือไม่อาจทำนายอะไรได้
                                                                และสิ่งที่แน่นอนที่สุด...คือความไม่แน่นอน
     เรื่องออทิซึมเป็นเรื่องชวนสงสัย แม้สำหรับคนที่ต้องอยู่กับเรื่องนี้ทุกวัน...เด็กออทิสติกภายนนอกอาจดูปกติ แต่ความประพฤติเด็กกลับดูสับสน ยุ่งเหยิง และยุ่งยาก

     ครั้งหนึ่ง...เคยคิดกันว่าออทิซึมเป็นโรคที่รักษาไม่ได้ แต่ขณะนี้มีหลักฐานมากมายที่แสดงให้เห็นว่าคำกล่าวไม่จริง  ข้อมูลใหม่ ๆ มากมายปรากฎขึ้นมาแม้ขณะที่คุณกำลังอ่านเรื่องนี้อยู่  ทุก ๆ วันเด็กออทิสติกแสดงให้เราเห็นว่าเขาสามารถเอาชนะอาการออทิซึม สร้างสิ่งทดแทนสิ่งที่บกพร่องไปหนือสามารถจัดการกับประเด็นต่าง ๆ ที่ท้าทายมากของโรคไดด้ หากเราสามารถสอนให้เด็กของเราเข้าใจปัจจัยพื้นฐานที่สุดของออทิซีม ก็จะสามาถช่วยเขาให้สามารถพัฒนาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความเป็นอิสระ และทำตัวให้เป็นประโยชน์แก่สังคมได้
    
     ออทิซึมเป็นโรคที่ซับซ้อนอย่างมาก แต่เพื่อความเข้าใจจึงกลั่นกรองลักษณะของโรคลงมาให้เหลือสี่ด้านคือ
          1. กระบวนการรับรู้ที่ไม่ปกติ
          2. การพูด หรือการใช้ภาษาได้ช้า
          3. การขาดทักษะการเข้าสังคม
          4. ประเด็นโดยรวม เรื่องความเคารพตัวเอง

     แม้ปัญหาทั้งสี่ข้อนี้ดูเหมือนจะเป็นอาการของเด็กปกติทั่ว ๆ ไป แต่พึงรำลึกไว้เสมอว่า ออทิสซึมเป็นโรคที่เป็นสเปคตรัม หรือมีหลายระดับ จนไม่มีเด็กสองคน หรือแม้ยี่สิบคน ที่จะมีอาการเหมือนกันทุกอย่าง แต่ละคนก็จะอยู่ในแต่ละระดับของเสปคตรัม ทำให้ทั้งพ่อแม่ ครู และผุู้ดูแล ก็จะต้องมีความเข้าใจอยู่ที่ต่างระดับกัน ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่หรือเด็ก ก็จะมีความต้องการที่แตกต่างกัน
    
     และนี่คือ 10 เรื่องที่เด็กออทิสติกอย่างให้คุณรู้

          1. อันดับแรกสุดและสำคัญสุด คือ หนูเป็นเด็ก

               การที่หนูเป็นออทิสติกเป็นเพียงส่วนหนึ่งของลักษระนิสัยของหนู ไม่ใช่เป็นเรื่องที่กำหนดว่าหนูเป็นอย่างไร คุณเป็นคนที่มีความคิด ความรู้สึกความสามารถมากมายหรือเปล่า หรือเป็นเพียงคนอ้วน (น้ำหนักเกิน) , ตาสั้น (สวมแว่น) หรือเก้นก้าง (มือไม้เกะกะ เล่นกีฬาไม่เก่ง) สิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นสิ่งแรกที่หนูเมื่อพบคุณ แต่ก็ไม่ได้แปลว่านั่นคือคุณ ใช่ไหม
               ในฐานะผู้ใหญ่ คุณสามารถควบคุมได้ว่าคุณต้องการกำหนดให้ตัวคุณเป็นอย่างไร คุณอาจพัฒนาคุณลักษณะหนึ่งขึ้นมา และทำให้เด่นชัดจนคนอื่นรับรู้ แต่ในฐานะเด็ก หนูยังกำลังพัฒนาตนไปเรื่อย ๆ ทั้งคุณทั้งหนูก็ไม่รู้ว่าหนูสามารถจะทำอะไรได้บ้าง การเจาะจง กำหนดว่าหนูเป็นโน่นนี่ อาจจะก่อปัญญาเรื่องความคาดหวังที่ต่ำเกินไป และถ้าหากหนูจับได้เมื่อไรว่า คุณไม่ได้คิดหรอกว่าหนูจะทำได้ คำตอบที่เป็นธรรมชาติที่สุดของหนูก็คือ แล้วหนูจะทำมันไปทำไมล่ะ

                                                                                                                                                     (ต่อ)